Toen zaten we daar allemaal aan tafel, in gesprek over mijn toekomstig bed. Alsof het een familieaangelegenheid was waar ik mijn slaapfases rustig zou aflopen.

't Was een klassiek geval van 'van uitstel komt afstel'. Jarenlang al slaap ik in een tijdelijk bed met een tijdelijke matras en tijdelijke lelijke lakens. Mijn mooie lakens liggen al even te verstoffen in de kast. Sinds de verhuis (3 jaar geleden althans) weiger ik dan ook nachtkastjes te kopen zodat ik iedere avond mijn parket versier met verschillende kleinoden. I'm so into Minimalism. Ahum.

Uiteindelijk blijkt dat niet zo simpel, een bed vinden. Dat ik zoiets wou, maar dan met dit erachter want dat zou het handig maken om al mijn prullaria (boeken, bril, oplader, nachtlamp, crèmekes voor het slapengaan, ...) kwijt te geraken wist ik al. Maar dan begon het maar net. Met bergruimte eronder of zonder bergruimte? Welk soort matras? Welke winkels verkopen er in godsnaam matrassen? En hoe zit dat met de stevigheid van zo'n Ikea-bed? Geen mens die goesting heeft om in het midden van de nacht door zijn bed te zakken om het daarna zowaar opnieuw in elkaar te knutselen, tenzij hij lijdt aan insomnie, een fervent bricoleur is & verdomd graag vijzen in het donker zoekt.

Mijn moeder stelde de vraag of het niet beter zou zijn om gewoon een eenpersoonsbed te kopen, gezien ik het bed toch enkel deel met mezelf (en occasioneel een hele vloot pluche dieren die de dochter in mijn bed legt zodat ik ze zou beschermen (as if)).

Omdat ik me nog wel bewust ben van mijn onweerstaanbare charmes, schrijf ik mezelf op 24-jarige leeftijd nog niet af. Met een blik op de toekomst durfde ik het aan om te opperen voor dat tweepersoonsbed. Ge kunt nooit weten, mocht er nog eens iemand 's nachts naast mij plaatsnemen die mijn nachtrust opluistert met gesnurk, geknor of gemompel. Of met het geluid van Angry Birds om 2u37 's nachts - dat zijn de ergste. 't Zou toch kunnen.

Maar bon, we dwalen af. Ik sprak dus voorzichtig mijn voornemens voor de toekomst uit (een chauffage om mij in de winter aan te warmen, we zullen dat maar noemen gelijk het is), waarna mijn moeder het uitproestte & haar ogen spontaan bevochtigd werden. 4 minuten later hield ze eindelijk op met lachen, zij het met nog lichte stuiptrekkingen die zich situeerden rond haar mondhoeken.

Sindsdien denk ik er sterk aan om mij aan een vrouw te binden. Of om mijzelf in te schrijven in een datingbureau voor 85-plussers met kinderen die ouder zijn dan zijzelf. Misschien vrouwelijke senioren. En wanneer zij dan ooit zou beginnen over haar schoonzoon in spe, zou mijn wraak zoet zijn.