We hielden het beperkt qua cadeautjes. De dochter kocht mij bloemen op de donderdagse markt van mijn eigen geld. 't Is de geste die telt. Kleine kinderhandjes die de bloemetjes uitkozen, haar geconcentreerde blik, de wriemelende neus die de geur van ieder bloempje opsnoof; het moment op zich was al voldoende.
Voorts vertelde ze me dat het vandaag 'mijn' dag was, dat ik alles mocht doen wat ik wou. Een hele dag Dora kijken bijvoorbeeld. Hoera voor mijn lepe dochter.
Ik mocht courgettesoep maken en ze laten mislukken (yes, I can!). Vervolgens deed ik er zonder schaamte een potje tomatenconcentraat bij om zo te stoefen met mijn tomaat-groentesoep. Stoefen jawel, het was nog eens verrassend lekker bovendien. Eveneens was het mij toegestaan om ongegeneerd mensen aan te staren vanop een terras en ontdekte ik dat vrouwen van in de veertig nog steeds mogen rondlopen met een Chupa Chups in de mond. Buitengewoon decadent. Zeker als ze daar dan nog mannelijke leeftijdsgenoten met proberen te lokken
Vandaag was het trouwens nog steeds mijn dag. Wegens een ontbrekende wederhelft die mij zou roemen voor onuitputbare kracht, engelengeduld maar vooral voor mijn pasta's, was het maar aan mezelf om een cadeau bij elkaar te sprokkelen. Niet te duur, iets nuttig, geen huishoudapparaat, iets alleen voor mezelf - ondergoed, check? Ik wou voor een soutiene gaan, ware het niet dat er tegenwoordig maar 2 keuzes zijn in Behaland: voorgevormd & push-up. Misschien ligt het aan mij maar die gevallen zijn toch niet echt gemaakt voor mensen met een cupmaat C+. Tenzij ze natuurlijk graag de indruk willen wekken dat er wel degelijk een stel meloenen in de bh gepropt zijn. Een Pamela komt er misschien met weg maar een Stephanie net iets minder.
Anyhow, na een gefrustreerde, kale reis van de winkelstraat trakteerde ik mezelf bij de schoonheidsspecialiste op een stel bloedrode nagels, een gewaxte bovenlip & geëpileerde wenkbrauwen. No pain, no gain, niewaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten