Phéline is een autodidact op het vlak van fietsen. Ze startte het schooljaar, stapte op een fiets zonder zijwieltjes en bleef proberen tot ze kon fietsen volgens de juf. Geweldig trots was ik als moeder, natuurlijk, om mijn dochter op de speelplaats te zien fietsen zonder dat ik zelf wist dat ze het kon. De zijwieltjes werden er onmiddellijk afgehaald en er waren onmiddellijk korte fietstochtjes met een kind dat zichtbaar genoot van haar nieuwe talent. Tot daar... Ze kon dus eigenlijk wel fietsen tot ze ontdekte dat het zonder zijwieltjes eigenlijk wel was zoals steppen. Steppen is vanzelfsprekend interessanter. Ze kon ook lange rechte afstanden rijden tot ze ontdekte dat constant rondjes draaien wel geweldiger is dan lange stukjes fietsen.
Nu durft ze het dus niet meer: rechtdoor rijden of laat staan lang fietsen. Zelfs een supporterende bobon en moeder, de helm en de beschermers mogen niet baten.
En ik die dacht dat we met onze achternaam konden rekenen op de genenpoel die we, ongetwijfeld, delen met een begaafde Sven. 't Leven is wreed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten