25 mei

In mijn jonge jeugdjaren, toen mijn leeftijd nog net bestond uit één cijfer, ruilde ik Tom en Jerry om voor de Zevende Dag, ergens in de periode dat Siegfried Brackes lievelingskleur (waarschijnlijk) nog rood was. Ook later keek ik op woensdagmiddag steevast naar Villa Politica. Het eerste jaar had ik absoluut geen benul waarover de personen debatteerden maar hield ik me enkel bezig met het opschrijven van alle onbekende woorden om ze nadien op te zoeken in mijn woordenboek. Ik herinner mij nog dat het eerste woord 'repressie' was. Cordon sanitaire was een van de grootste hoofdbrekers op dat moment. In het 5de leerjaar had ik de moed om mijn leerkracht, toen een synoniem voor organische Google, te vragen naar een toelichting.

In die periode werd mijn interesse voor politiek aangewakkerd. Mijn interesse, niet die van mijn leeftijdsgenoten. Nu nog steeds lijkt politiek voor de mensen van mijn leeftijd een ver-van-mijn-bed-show. Ofwel stemmen ze rechts omdat ze daarmee hopen alle Marokkanen terug naar Istanbul te krijgen. Ofwel stemmen ze links omdat ze voor de legalisering van cannabis zijn. Of ze stemmen blanco, tekenen mannetjes op hun stembiljet (indien dit nog niet digitaal is) en verkondigen dit dan heel fier als een daad van echte rebellie zonder te beseffen dat ze wel hun stem uitbrachten, zij het op de grootste partij. (noot: ik drukte mezelf wat fout uit. Blanco's worden uiteraard niet meegeteld voor de zetelverdeling doch bij het uitbrengen van zo'n stem geef je bewijze van spreken wel je fiat aan de grootste partij.) Nooit worden er doordachte keuzes gemaakt of beknopte programmafoldertjes doorgenomen. Enkel de partij die het meeste in de media verscheen, lijkt voor velen de beste. And that's too bad.

De komende weken ga ik u op uw zenuwen werken met verkiezingsprogramma's en mijn eigen opinie daaromtrent. Ik verzamel al sinds dat mooie 9de levensjaar alle partijprogramma's die ik sindsdien in mijn brievenbus kreeg. Voor mijn 18de gewoon als toiletlectuur, nadien eerder als werkmateriaal om een doordachte keuze te maken. Al die jaren kom ik steeds bij dezelfde partij uit zodat het voor de aankomende verkiezingen ook weer een uitgemaakte zaak leek. Maar sinds de vorige federale verkiezingen zijn mijn prioriteiten veranderd.

Ik kijk er naar uit. Ik hoop van u hetzelfde. (en anders kan u nog altijd zorgen dat deze blog geblokkeerd wordt zodat u er absoluut niks van merkt)



PS: Er lag deze ochtend verse lectuur van Groen Sint-Niklaas in de brievenbus dus aftrappen doen we met Groen. Prepare.