POST!

Als kind liep ik rond mijn verjaardag iedere morgen steeds enthousiast naar de brievenbus, op zoek naar post van familie/vriendinnetjes die de moeite hadden gedaan om een zo mooi mogelijk kaartje uit te zoeken waar ik helemaal dol van zou zijn. Die kaartjes stelden we dan tentoon op de kast of we maakten er een slinger van aan de muur, waarna ik de hele maand nog naar ze kon kijken. Idem bij de feestdagen.

Mijn vriendinnen en ik verzamelden Boomerangkaartjes, welke je gratis in de Free Record Shop of een café kon meenemen, die we nadien aan elkaar in de klas gaven met handgeschreven onnozelheid of per post verzonden in de vakanties. Of we knutselden zelf iets in elkaar, versierden de enveloppe met stempels, glitters & confetti.

Momenteel zie ik mijn dochter ook in de post-fase zitten. Rond haar verjaardag holde ze naar de brievenbus maar de kaartjes bleven uit. De brievenbus enkel nog post en dan enkel nog rechthoekige witte enveloppen met rekeningen, rekeninguittreksels of reclame. En dat is natuurlijk niet zo spannend. Een smsje met 'gelukkige verjaardag Phéline' is helemaal niet zo tastbaar als een verjaardagskaart met een kitscherige kat naast een taart op.

En dus nemen we hierbij een goed voornemen: de snelle gelukswensen via e-mail of Facebook achterwege proberen te laten & tijd nemen voor het schrijven van een kaartje. We zijn inmiddels begonnen met de kerstkaartjes, waar Phéline voor iedere persoon een tekening maakt die we dan meesturen in de hoop dat veel mensen ons voorbeeld volgen en dochterlief 's ochtends kitscherige kerstkaarten mag uitstallen op de vensterbank. Wordt vervolgd...